Rachell Reader, Verzorgende 3IG in Borchleen
Ik help al jaren een meneer met dementie, heel dankbaar werk is dat. Want al denk je misschien dat ze alles toch vergeten, het is het gevoel wat je ze geeft dat blijft hangen.
Ook al herkennen ze je naam of gezicht niet, het gevoel wat jij ze ooit gegeven hebt, herkennen ze altijd. Het grappige aan de situatie bij deze meneer is dat hij een beetje is blijven hangen met zijn gedachten in de periode dat ik hoogzwanger was. In zijn beleving ben ik nog steeds de zuster die tonnetjerond aan het einde van haar zwangerschap rond waggelt en iedereen helpt, terwijl mijn kindje inmiddels al 2 jaar oud is!
Hij zegt altijd: “Oh meissie, je hebt het zo zwaar he.” In het begin ging ik zelfs aan mezelf twijfelen en dacht ik, heb ik nou een buikje gekregen? Afgelopen donderdag hielp ik hem in bed toen hij even voorover leunde en zei: “Ik vind het zo knap van je, je hebt al kinderen en dan sta je toch te helpen. Je bent hier elke dag. Weet je, ik hou van je, dat mag je best weten.” Dat zijn toch wel de mooiste momenten, de momenten waarvoor je het echt doet. Op zulke dagen ga ik met een big smile naar huis, dan voel je je zo gewaardeerd!
Je eigen verhalen creëren? Bekijk hier onze vacatures.